Ljóshærða fegurðin tókst að sannfæra föður sinn um að hún er frábær í blástur og getur jafnvel veitt manni með fæturna ánægju. Pabbi bráðnaði af sælu enda bjóst hann ekki við slíkri fljótfærni frá dóttur sinni. Hann fokaði ungu druslunni harkalega, svo að hún mundi lengi vel eftir strokum föður síns. En hún hlýtur að hafa líkað við það, því stynin hennar voru svo ástríðufull að meira að segja blóð mitt suðaði á milli fótanna á mér.
Hvað í fjandanum laumaði þessi lúna dóttir í teið hans föður síns, einhvers konar örvandi efni? Hún vildi viljandi að hann færi í harðsperrur og gekk um húsið í nærbuxunum! Og hvert gat maðurinn farið þegar höfuð hans hafði þegar náð skotmarkinu. Enginn dill gat staðist þá freistingu.
# Ef ég væri þarna myndi tungan mín enda #